رز دیتا:Featured articles/2024/23
خواستگاری؛ پیشنهاد همراه با درخواست ازدواج به طرف مقابل.
خواستگاری، از سنت‌های کهن برای آغاز ازدواج و تشکیل خانواده است. این رسم دیرینه در میان ملل و اقوام مختلف تابع رسومات و اقتضائات متفاوتی است. خواستگاری در فرهنگ ایرانیان به‌دلیل قداست بنیان خانواده و سهم بسزای آن در شناخت طرفین، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار بوده است. مرتضی مطهری بر این باور است که شکل مرسوم خواستگاری در اکثر فرهنگ‌ها، خواستگاری مرد از زن است که منطبق با قانون خلقت و طبیعت زن و مرد است و حفظ احترام و شخصیت زن را به‌دنبال دارد. مرد در طبیعت مظهر طلب و عشق و زن مظهر مطلوب و معشوق بودن است. علی‌رغم ضعف جسمانی زنان در مقابل مردان، طبیعت و خلقت این امتیاز و ویژگی را به زنان داده است تا مردان طالب و خواستار رسیدن به آن‌ها باشند و این تدبیر ظریف طبیعت، تعادل و قوام زندگی را رقم می‌زند. در اندیشۀ مطهری خواستگاری مرد از زن توهین به شخصیت زن و به‌مثابۀ مطالبۀ کالا نیست؛ بلکه به‌منظور حفظ ارزش و کرامت زن است. وی با ارجاع به طبیعت و خلقت، زن را معشوق و مطلوب معرفی می‌کند که مرد نیازمند و طالب وصال او است و این‌طور نیست هر طلبی مستلزم مالکیت باشد مانند دانشجو که طالب و خریدار علم است. برخی بر این باورند که حق خواستگاری فقط مختص مردان نیست. زنان نیز هم‌چون مردان می‌توانند از این حق طبیعی استفاده کنند و در اسلام هیچ دستور صریحی برای اختصاص خواستگاری مردان از زنان وجود ندارد. رسم معمول سنت خواستگاری در ایران بدین شکل بوده است که آشنایی دختر و پسر برای ازدواج از طریق آشنایی خانواده‌ها صورت پذیرد. فردگرایی برآمده از مدرنیته، مسالۀ ازدواج و شیوۀ آن را تحت تاثیر قرار داده است و سبک جدیدی از خواستگاری و ازدواج بدون حضور خانواده‌ها را رقم زده است. خواستگاری بدین شیوه در اکثر موارد بدون اطلاع و دخالت خانواده‌ها و از طریق ارتباط دختر و پسر با یکدیگر در اماکن اجتماعی مانند محل کار، محل تحصیل، فضای مجازی و اماکن تفریحی اتفاق می‌افتد.
دیگر مقالات منتخب: {{#invoke:Wikishia|rlist|fa}}