مد پایدار: تفاوت میان نسخه‌ها
←تاریخچه
| خط ۶: | خط ۶: | ||
==تاریخچه== | ==تاریخچه== | ||
نخستین بار در سال 1972م اصطلاح مد پایدار در سازمان ملل به‌عنوان هنجار اجتماعی مطرح شد. در سال 2013م با وقوع حادثۀ رانا پلازا در بنگلادش که در پی آن با فروریختن ساختمان تولید پوشاک بیش از هزار نفر از کارگران کشته و زخمی شدند، کمپین‌هایی برای حمایت از کارگران راه‌اندازی شد. مهم‌ترین کمپین راه‌اندازی شده کمپینِ «چه کسی لباس من را تولید می‌کند؟» بود که در پی آن انقلاب در صنعت مد پدید آمد. این کمپین در صدد ایجاد شفافیت شرکت‌های تولید لباس برآمد تا اطلاعات مربوط به تولید خود را در اختیار عموم مردم قرار دهند. در سال 2018م سه میلیون نفر به این پویش پیوستند تا میزان سوءاستفاده از کارگران به‌ویژه زنان را کاهش دهند و از برندها شفافیت محل تولید و کیفیت حقیقی لباس‌ها را خواستار شدند. آنها دریافتند که لباس‌های در ظاهر ارزان، هزینه‌های محیطی و اجتماعی بسیاری به جهان تحمیل می‌کنند. در سال 2018م مد پایدار به‌عنوان مسئلۀ مهم مدیریتی به‌صورت گسترده‌ای به کار گرفته شد. | نخستین بار در سال 1972م اصطلاح مد پایدار در سازمان ملل به‌عنوان هنجار اجتماعی مطرح شد.<ref>[https://emeritus.org/blog/sustainability-sustainable-fashion/ Chugh, “What is Sustainable Fashion? Why Does it Matter and How to Achieve it”, emeritus website.]</ref> در سال 2013م با وقوع حادثۀ رانا پلازا در بنگلادش که در پی آن با فروریختن ساختمان تولید پوشاک بیش از هزار نفر از کارگران کشته و زخمی شدند، کمپین‌هایی برای حمایت از کارگران راه‌اندازی شد. مهم‌ترین کمپین راه‌اندازی شده کمپینِ «چه کسی لباس من را تولید می‌کند؟» بود که در پی آن انقلاب در صنعت مد پدید آمد. این کمپین در صدد ایجاد شفافیت شرکت‌های تولید لباس برآمد تا اطلاعات مربوط به تولید خود را در اختیار عموم مردم قرار دهند. در سال 2018م سه میلیون نفر به این پویش پیوستند تا میزان سوءاستفاده از کارگران به‌ویژه زنان را کاهش دهند و از برندها شفافیت محل تولید و کیفیت حقیقی لباس‌ها را خواستار شدند.<ref>[https://ideaschool.academy/%DA%86%DA%AF%D9%88%D9%86%D9%87-%D9%81%D8%A7%D8%AC%D8%B9%D9%87-%D8%B1%D8%A7%D9%86%D8%A7-%D9%BE%D9%84%D8%A7%D8%B2%D8%A7-%D9%85%D9%86%D8%AC%D8%B1-%D8%A8%D9%87-%D8%A7%D9%86%D9%82%D9%84%D8%A7%D8%A8-%D8%AF/ «چگونه فاجعۀ رانا پلازا منجر به انقلاب در صنعت مد شد؟»، وب‌سایت مدرسۀ هنری ایده.]</ref> آنها دریافتند که لباس‌های در ظاهر ارزان، هزینه‌های محیطی و اجتماعی بسیاری به جهان تحمیل می‌کنند.<ref>[https://vaghtemod.ir/2392/ «مد پایدار یا مد سبز چیست؟»، وب‌سایت وقت مد.]</ref> در سال 2018م مد پایدار به‌عنوان مسئلۀ مهم مدیریتی به‌صورت گسترده‌ای به کار گرفته شد.<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/2077333/%d8%aa%d8%ad%d9%84%db%8c%d9%84-%da%af%d9%81%d8%aa%d9%85%d8%a7%d9%86-%d8%b4%d9%81%d8%a7%d9%81%db%8c%d8%aa-%d8%b3%d8%a7%d8%b2%db%8c-%d8%af%d8%b1-%d8%b1%d8%a7%d8%b3%d8%aa%d8%a7%db%8c-%d8%aa%d9%88%d9%84%db%8 جوانمرد و دیگران، «تحلیل گفتمان شفافیت‌سازی در راستای تولید مد پایدار: رویکرد نشانه معناشناسی گفتمانی»، 1402ش، ص77.]</ref> | ||
==اهمیت مد پایدار== | ==اهمیت مد پایدار== | ||
صنعت مد پس از نفت، از بزرگترین آلاینده‌های جهان و مسئول 20درصد آلودگی آب‌های صنعتی جهان است. این صنعت سالانه صدمیلیارد لباس تولید می‌کند که 87درصد آن در محل دفن زباله انباشت می‌شود. تنها 1درصد از لباس‌های دور ریخته شده بازیافت می‌شوند. صنعت پوشاک مسئول 4درصد از انتشار گازهای گلخانه‌ای است. لباس‌ها با رنگ‌های سمی و فلزات سنگین تولید می‌شوند که در جریان آب رودخانه‌ها و سفره‌های زیرزمینی وارد شده و باعث بیمار شدن انسان‌ها و حیوانات می‌شوند، به اکوسیستم‌ها آسیب می‌رسانند و باعث از بین رفتن تنوع زیستی می‌شوند. این صنعت 150 میلیون درخت را برای تهیۀ پارچه‌های سلولزی از بین می‌برد. 69درصد تمام لباس‌ها به‌طور جزئی یا کامل از الیاف مصنوعی مانند پلی‌استر که از مشتقات نفت خام است، تولید شده‌اند که اثرات منفی قابل توجهی بر روی زمین می‌گذارند. لباس‌های تهیه شده با الیاف مصنوعی 35درصد از میکروپلاستیک‌های جهان را تشکیل می‌دهد که به زنجیرۀ غذایی نفوذ می‌کنند. تولید پوشاک از سال 2000م دو برابر شده است و با تغییر جمعیت و الگوهای مصرف، انتظار می‌رود صنعت مد سریع به رشد خود ادامه دهد. ارزیابی‌ها نشان می‌دهد تا سال 2030م مصرف پوشاک با افزایش جمعیت طبقۀ متوسط جهانی 63درصد رشد خواهد کرد. گزارش‌ها نشان می‌دهد که جهان در مسیر سه برابر شدن تولید لباس تا سال 2050م است. از این رو تغییر جهانی در صنعت مد باید به‌شکل مد پایدار باشد. | صنعت مد پس از نفت، از بزرگترین آلاینده‌های جهان و مسئول 20درصد آلودگی آب‌های صنعتی جهان است. این صنعت سالانه صدمیلیارد لباس تولید می‌کند که 87درصد آن در محل دفن زباله انباشت می‌شود. تنها 1درصد از لباس‌های دور ریخته شده بازیافت می‌شوند. صنعت پوشاک مسئول 4درصد از انتشار گازهای گلخانه‌ای است. لباس‌ها با رنگ‌های سمی و فلزات سنگین تولید می‌شوند که در جریان آب رودخانه‌ها و سفره‌های زیرزمینی وارد شده و باعث بیمار شدن انسان‌ها و حیوانات می‌شوند، به اکوسیستم‌ها آسیب می‌رسانند و باعث از بین رفتن تنوع زیستی می‌شوند. این صنعت 150 میلیون درخت را برای تهیۀ پارچه‌های سلولزی از بین می‌برد. 69درصد تمام لباس‌ها به‌طور جزئی یا کامل از الیاف مصنوعی مانند پلی‌استر که از مشتقات نفت خام است، تولید شده‌اند که اثرات منفی قابل توجهی بر روی زمین می‌گذارند. لباس‌های تهیه شده با الیاف مصنوعی 35درصد از میکروپلاستیک‌های جهان را تشکیل می‌دهد که به زنجیرۀ غذایی نفوذ می‌کنند. تولید پوشاک از سال 2000م دو برابر شده است و با تغییر جمعیت و الگوهای مصرف، انتظار می‌رود صنعت مد سریع به رشد خود ادامه دهد. ارزیابی‌ها نشان می‌دهد تا سال 2030م مصرف پوشاک با افزایش جمعیت طبقۀ متوسط جهانی 63درصد رشد خواهد کرد. گزارش‌ها نشان می‌دهد که جهان در مسیر سه برابر شدن تولید لباس تا سال 2050م است. از این رو تغییر جهانی در صنعت مد باید به‌شکل مد پایدار باشد. | ||