رز دیتا:Featured articles/2024/15
مقنعه، سرپوش زنان مسلمان جهان به‌ویژه زنان ایرانی است. این قطعه پوشاک ابتدا هم توسط مردان و هم زنان به منظور پوشاندن سر، صورت، شانه‌ها تا روی سینه مورد استفاده قرار می‌گرفته است. این سرپوش که از پوشاک فرهنگ اسلامی است، پس از ورود اسلام به ایران در پوشش ایرانیان مسلمان توسعه یافت. در سده های اول و دوم ه ق چادر و مقنعه از عناصر اصلی و مهم پوشش زن در خارج از خانه به شمار می‌آمد. در دوره سامانیان، زنان برای حجاب از مقنعه‌های سرخ و سیاه که حاشیه‌دوزی و نواردوزی شده بود، استفاده می‌کردند. در دورۀ غزنویان و سلجوقیان نیز مقنعه و چادر، نوعی سرپوش بود. پوشش مقنعه پس از صفویان و تا پیش از طرح مسئله حجاب از سوی بنیانگذار جمهوری اسلامی محدود به البسه زنان مسلمان به هنگام نماز بود. تنوع بسیار در طراحی مدل‌ها، تبلیغات و تنظیم آیین‌نامه‌های پوشش در ادارات و اماکن دولتی آن را به‌سرپوشی پر مخاطب بدل ساخته است. در بین سال‌های 1357-1358ش برخی زنان بیشتر از چادر به‌عنوان پوششی برای حضور در اجتماع استفاده می‌کردند. در تکمیل این نوع پوشش زنان از روسری‌های بزرگ برای پوشاندن کامل موها نیز استفاده می‌کردند. زنان معتقد به رعایت حدود اسلامی با استفاده از کش در گوشه‌های دستک روسری بودند. مقنعه به‌عنوان حجابی حدفاصل چادر و روسری، در پوشاک زنان ایرانی شکل گرفت. در بحبوحه انقلاب اسلامی زنان از سرپوش مقنعه استقبال کردند به‌طوری که افردی از مقنعه نماز و باقی زنان معتقد به حجاب از پارچه‌های مشکی مقنعه‌ای بلند‌تر از مقنعه نماز در پوشش خیابانی استفاده می‌کردند. در دوران اصلاحات بین سال‌های 1376-1384ش مجریان تلویزیون از مقنعه‌های رنگی پفی با طیف روشن و نیمه‌روشن یا تیره که گاهی با چادر همراه است استفاده می‌کردند. در فیلم‌ها نیز از مقنعه پفی استفاده می‌شد.
دیگر مقالات منتخب: {{#invoke:Wikishia|rlist|fa}}