عقال

از رز دیتا
خطا در ایجاد بندانگشتی: نمی‌توان تصویر بندانگشتی را در مقصد ذخیره کرد

عقال؛ حلقه‌­ای برای نگه داشتن چفیه بر سر.

عقال حلقه‌­ای است که از پشم، ابریشم و پنبه بز بافته می‌شود و عرب‌ها در گذشته از آن برای بستن زانوهای شتر و نگه داشتن چفیه بر سر استفاده می‌کردند. امروزه نیز در بسیاری از مناطق عرب‌نشین عقال توسط مردان استفاده می‌شود. عقال دارای انواع گوناگون و نمادهای متعدد در مناطق مختلف است.

مفهوم‌­شناسی

عِقَال رشته­‌ای است که اعراب دور سر می‌­بندند.<ref>. «الشطفة»، روزنامۀ الریاض.</ref> همچنین عقال به ریسمانی می­‌گویند که زانوی شتر را با آن می­‌بندند.<ref>. معین، فرهنگ فارسی، ذیل واژۀ عقال، وب­سایت واژه­یاب.</ref> عقل یعنی «بستن» برای بازداشتن و پیشگیری کردن، «عقال» هم ریسمانی کوتاه را می‌گفتند‍؛ که زانوی شتر را با آن می‌بستند.<ref>. «چفیه و عگال در نجف اشرف»، خبرگزاری رضوی.</ref>

تاریخچه

عقال نشانگر دوران صحراگردی اعراب در بیابان و پیوند آنها با شتر است. اعراب برای بستن زانوی شتر از ریسمان استفاده می­‌کردند و وقتی این ریسمان را نمی‌­خواستند آن را روی سر و دور چفیه خود می‌­پیچیدند تا همیشه در دسترس باشد.<ref>. «چفیه و عگال در نجف اشرف»، خبرگزاری رضوی.</ref>

جنس عقال

عقال از مواد زیادی ساخته می‌­شود، از جمله پشم بز و ابریشم و پنبه که خطوط آن به شیوه­ای مناسب بافته می­‌شود.<ref>. «اهمیة الزی التقلیدی ” غترة وعقال” للرجل الخلیجی»، وبلاگ نیشان.</ref>

انواع عقال

عقال انواع گوناگونی دارد که می‌­توان به موارد زیر اشاره کرد:

عقال الاسود

خطا در ایجاد بندانگشتی: نمی‌توان تصویر بندانگشتی را در مقصد ذخیره کرد
عقال الابیض

عقال الاسود، عقالی سنتی است که در بیشتر کشورهای خلیجی، مانند فلسطین و اردن و عراق رایج است.<ref>. ایلی ابو حیدر، «ایّ من هذه العقالات تفضّل؟»، خبرنامه راجل.</ref>

عقال الابیض

عقال سفید معمولاً توسط علمای مسلمان و اهل‌سنت پوشیده می‌شود و نماد آزادی و پیروزی است.<ref>. ایلی ابو حیدر، «ایّ من هذه العقالات تفضّل؟»، خبرنامه راجل.</ref> عقال سفید قدیمی‌تر از عقال سیاه است؛ اما امروزه دیگر از آن استفاده نمی‌شود.<ref>. «العقال. . من قید الابل الی تغطیة الراس»، روزنامة دنیا الوطن.</ref>

عقال مُقصّب

این نوع از عقال که از زمان عباسیان وجود داشته، دارای چهار گوشه اطراف سر است و با نخ‌های طلا مخلوط شده و با پشم سیاه رنگ‌آمیزی شده است. عقال مقصب ابتدا شامل پنج لایه بود و به رنگ قرمز تزئین شده بود؛ اما در زمان سلاطین اصلاح شد تا به‌شکل فعلی در آمد. این نوع سربند قبل از اینکه در عربستان شناخته شود در عراق و شام شناخته‌شده بوده است. این نوع عقال را فقط افراد طبقات بالا می‌­پوشند؛ زیرا از پشم سیاه آلمانی و نخ طلایی ساخته می‌­شود.<ref>. «العقال المُقصب». .. رمز تراثی ارتداه ثلاثة ملوک واصبح هویه تاریخیه، روزنامة الشرق الاوسط.</ref>

عقال مرعز

این عقال از پشم طبیعی ساخته شده است و علاوه بر ثبات رنگ و ثبات روی سر هنگام پوشیدن، با پر کردن پنبه مشخص می‌­‌شود.<ref>. «عقال مرعز»، وب­سایت متجر العیاف للمشالح والزی الوطنی السعودی.</ref>

شکل عقال برای نشان دادن صاحب کشور در خلیج فارس متفاوت است، مثلاً عقال حاشیه‌­دار، نشان­‌دهنده مرد قطری است؛ در حالی که عقال کوچک، نشان­‌دهنده مرد کویتی است.<ref>. «کیف عرف العرب الشماغ والعقال؟»، وبلاگ نیشان.</ref>

نشانه‌شناسی

استفاده از عقال دارای نشانه­‌ها و نمادهای متعددی است؛ در شبه‌جزیره عربستان پوشیدن عقال علاوه بر این که بخشی از لباس سنتی عرب است به‌عنوان نماد مردانگی، جوانمردی و اصالت نیز شهرت داشته است.<ref>. «ما لا تعرفه عن تاریخ» العقال «عند العرب»، خبرگزاری العربیه.</ref> همچنین عقال نمادی از تعقل برای کسی است که عقال را بر سر نهاده است.<ref>. «چفیه و عگال در نجف اشرف»، خبرگزاری رضوی.</ref> مردم عرب همچنین از عقال در عروسی­‌ها، محل کار و مناسبت­‌های دیگر استفاده می­‌کنند.<ref>. «اهمیة الزی التقلیدی ” غترة وعقال” للرجل الخلیجی»، وبلاگ‌نیشان.</ref> برخی دلایل برای نحوه استفاده از عقال توسط افراد ذکر کرده­‌اند. به عنوان مثال گفته‌­اند فردی که عقال خود را به‌شکل مایل می‌­بندد به‌­عنوان فردی عاشق شناخته می‌­شود، در حالی که فردی که آن را در پشت سر خود می‌بندد نشان می‌­دهد که از ناراحتی یا ورشکستگی رنج می­‌برد.<ref>. الزیدی، «مع تزاید اللجوء للعشیرة لحل المشاکل. صناعة العقال تشهد انتعاشا کبیرا فی العراق»، خبرگزاری الجزیرة.</ref>

دلیل دو دایره داشتن عقال

علت پیچیدن عقال به‌صورت دو دایره به اصل آن برمی­‌گردد؛ زیرا عقال را هنگام زین زدن برای بستن زانوی شتر استفاده می‌کردند و طناب عقال را به‌شکل تقریباً دو دایره می­‌پیچیدند و روی زانوی شتر می­‌گذاشتند تا او را از گستردن دست باز دارد. اگر سوارکار بر شتر سوار می‌شد، طناب عقال را می­‌گرفت و بر سر می­‌گذاشت و به‌مرور زمان لباس عرب شد.<ref>. الصویغ، «مُختصر المقال فی اصل العقال»، روزنامۀ المدینة</ref>

پانویس

<references group=""></references>

منابع

  • ابو حیدر، ایلی «ایّ من هذه العقالات تفضّل؟»، خبرنامه راجل، تاریخ درج مطلب: 15 مه 2015م.
  • «چفیه و عگال در نجف اشرف»، خبرگزاری رضوی، تاریخ درج مطلب: 16 شهریور 1396ش.
  • الحسین، ابراهیم، «ما لاتعرفه عن تاریخ العقال عند العرب»، خبرگزاری العربیه، تاریخ درج مطلب: 20 مه 2020م.
  • «الشطفة»، روزنامۀ الریاض، تاریخ درج مطلب: 29 ژوئن 2011م.
  • الصویغ، عبدالعزیز حسین، «مُختصر المقال فی اصل العقال»، روزنامة المدینة، تاریخ درج مطلب: 15 مه 2012م.
  • «العقال من قید الابل الی تغطیة الراس»، روزنامة دنیا الوطن، تاریخ درج مطلب: 9 سپتامبر 2010م.
  • «العقال المُقصب». .. رمز تراثی ارتداه ثلاثة ملوک واصبح هویة تاریخیة»، روزنامة الشرق الاوسط، تاریخ درج مطلب: 23 سپتامبر 2019م.
  • «عقال مرعز»، وب­سایت متجر العیاف للمشالح والزی الوطنی السعودی، تاریخ درج مطلب: 30 نوامبر 2021م.
  • «العقال العربی من حزن الاندلس الی رمز الاصالة»، روزنامة الاقتصادیة، تاریخ درج مطلب: 3 فوریه 2015م.
  • «العقال المُقصب». .. رمز تراثی ارتداه ثلاثة ملوک واصبح هویة تاریخیة»، روزنامة الشرق الاوسط، تاریخ درج مطلب: 23 سپتامبر 2019م.
  • «کیف عرف العرب الشماغ والعقال؟»، وبلاگ نیشان، تاریخ درج مطلب: 27 نوامبر 2019م.
  • معین، محمد، فرهنگ فارسی، وب­سایت واژه­یاب، تاریخ بازدید: 23 دی 1402ش.