رز دیتا:Featured articles/2024/11
پدیکور؛ مراقبت‌های پوستی پا. تاریخچۀ پدیکور از مصر باستان سرچشمه می‌گیرد. پدیکور و مانیکور قدمتی نزدیک به‌‌هم دارند. مصریان، یونانیان و رومیان از اقوامی بودند که به زیبایی پا اهمیت می‌دادند و برای مراقبت از آن وقت زیادی صرف می‌کردند. جوان‌سازی پا، جلوگیری از بیماری‌ها و اختلالات ناخن، بهبود وضعیت پوسیدگی در پا و درمان و تسکین‌دهندۀ استرس و ایجاد آرامش در فرد از جمله کاربردهای پدیکور به شمار می‌آید. اجرای پدیکور بسته به روش‌های مورد استفاده، به 30 تا 90 دقیقه زمان نیاز دارد. افزایش جریان و گردش خون، افزایش سلامتی ناخن، از بین‌بردن سلول‌های مردۀ پوست و جلوگیری از بروز قارچ، کاهش استرس، لطافت پاها، درمان مشکلات پا مانند میخچه، پینه و ترک‌خوردگی پا از جملۀ مزایا پدیکور به شمار می‌روند. پدیکور در صورت عدم توجه به برخی نکات، می‌تواند موجب ابتلا به بیماری‌های عفونی، سرطان و قارچ شود. دورۀ تکرار پدیکور به‌میزان علاقه شخص به این کار و فعالیت او بستگی دارد. در صورت فعالیت زیاد، یک‌بار در هفته و در غیر این صورت دو هفته یک‌بار یا ماهی یک‌بار برای انجام این عمل کافی است. پدیکور در یک دسته‌بندی کلی به دو صورت خیس و خشک انجام می‌شود. در پدیکور خیس ابتدا پاها در آب گرم قرار می‌گیرد؛ سپس لایه‌برداری و ماساژ صورت می‌گیرد. در این روش منافذ پوست بیش از اندازه باز می‌شود. مهم‌ترین مزایای این روش پاک‌سازی پا از پوست‌های مرده است. پدیکور خشک بدون استفاده از آب انجام می‌شود. برخی از پزشکان عقیده دارند که پدیکور خشک روش سالم‌تری برای پاها است؛ زیرا پای مرطوب احتمال ابتلا به میکروب و قارچ را دارد.
دیگر مقالات منتخب: {{#invoke:Wikishia|rlist|fa}}